Afinidades

Foguetes verdes (18)

A décima edición de ‘Afinidades selectivas’ plantexa un relevo xeracional así como unha homenaxe aos creadores e profesores de Belas Artes que precederon aos que hoxe participan nela

(Fotografía: José Chas)

DEZ ANOS para calquera proxecto artístico que se manteña vixente é unha sorte de milagre. A continuidade dunha idea, o plantexamento dunha reflexión nun eido, o cultural, cada vez máis ameazado pola nosa sociedade, e algo do que nos temos que sentir ben orgullosos, ao tempo que felicitar aos seus promotores por manter viva esa ilusión colectiva arredor da creación artística.

Se a apertura dunha Facultade de Belas Artes e as sucesivas fornadas de alumnos que dela saíron mudaron a paisaxe creativa de Galicia, nunca está de máis impulsar a reflexión sobre ese papel que alumnos e profesores tiveron ao longo dos anos no intercambio de ideas e na resolución de problemas que xorden arredor do artístico.

Dez anos da posta en marcha deste achega expositiva, e case trinta dende a implantación da Facultade en Pontevedra, ‘Afinidades selectivas’, integra no seu plantexamento xenérico ese outro elemento temporal de maneira que tódolos mestres desta edición son exalumnos da propia Facultade. Persoas que comezaron alí os seus estudos, os remataron, e ocupan agora o lugar cara o que tantas horas miraron dende os seus postos. Xunto a esa circunstancia que marca esta edición engádeselle a homenaxe aos dous mestres falecidos de xeito recente, Manuel Moldes e Berta Cáccamo, quedando as parellas compostas por Fruela Alonso e Manuel Moldes, Itziar Ezquieta e Berta Cáccamo, Cristian Grandín e David Fidalgo, Begoña Paz e Román Corbato e Covadonga Barreiro e Carmen Rojo como as que activan esa afinidade no proceso das relacións artísticas.

Este relevo xeracional vai a levar con el tamén un cambio de linguaxes, unha diversidade formal que se artella dende o diálogo pero que medra dende as máis diferentes manifestacións que poden ir do máis tradicional debuxo ata a vídeocreación, xerando así un espazo ecléctico. Cristina Varela, a comisaria da mostra, apunta a esa «multidisciplinariedade das propostas» como un dos trazos esenciais desta exposición na que tamén se plantexa ese «paso adiante dos que asumiron o facer e o ensinar». Verbos que son inseparables dos diferentes procesos que medran dentro do centro académico. Profesores que ademais de selo desenvolven o seu labor como creadores, artistas sometidas a unha disciplina académica que xera unha tensión co propio acto da creación.

Esa tensión é a que se mantén entre as diferentes parellas da exposición, así entre Itziar Ezquieta e Berta Cáccamo a pintura evoca esa sensación de afinidade dende a propia expansión da pintura a través dunha montaxe que fala de pasado e presente, así como de lugares habitados nos que se rescata a pegada humana. Fruela Alonso e Manuel Moldes suxiren o xesto do pintor, a importancia da materia e o traballo arredor dela. Un goce que non entende de tempos e de ausencias, sendo a materia a propia concreción do artista. A vídeo-proxección de Covadonga Barreiro e a fotografía de Carmen Rojo provocan a exaltación da paisaxe interior. Dous medios para mergullarse alí dentro, onde reside o noso verdadeiro eu. Cristian Grandín e David Fidaldo tamén fan unha confluencia de xéneros, animación dixital e acrílico sobre papel, un debate aberto entre a tradición e o trazo en movemento, no que hai espazo para a reflexión sobre as cuestións de xénero e o humor. Mentres, Begoña Paz e Román Corbato traballan no eido cotiá da convivencia, nunha produción que plantexa o papel didáctico da arte.

Afinidades que reflicten a vida no interior das aulas, e como o tempo xera un relevo que alimenta ese ecosistema singular.

Publicado no Diario de Pontevedra/El Progreso 1/03/2019