mércores, 4 de outubro de 2017

Falcón/Pousseu nas orelas da pintura

Rue Saint-Antoine nº 170
Pintura ▶ Jaime Falcón e Agustín Pousseu protagonizan unha nova edición de ‘Na beira do río. Diálogos na pintura’ que, ata o 12 de novembro, permite ver na sala de exposicións do Pazo da Cultura un diálogo artellado dende os pinceis de dous creadores que se vencellan á pintura dun xeito íntimo, para visibilizar a súa relación coa realidade.





No Outono Pontevedra énchese de arte, de exposicións que renovan a forte pegada que a cultura ten de ben atrás no tempo con ela. O Pazo da Cultura amosa, nas súas extraordinarias salas, dúas desas mostras, unha de fotografía, ‘Areas de sal’ de Xan Xiadas, e a outra, unha cita xa asentada no panorama plástico da cidade, ‘Na beira do río. Diálogos na pintura’ que cada ano renova aos seus protagonistas. Dous pintores que establecen un diálogo nas orelas do Lérez, nas orelas da pintura para, dende cada unha delas, deixar constancia da súa relación coa realidade dende ese medio de expresión.
Desta volta os protagonistas son Jaime Falcón e Agustín Pousseu, longamente asentados na cidade e cuxa traxectoria artística é extensa, aínda que non sempre revisitada como tería que ser. Falcón, con máis de vinte anos sen expoñer na cidade, e nunha madurez creativa abraiante que o levou durante estes anos no estudo a seguir avanzando no seu interese de convertir a pintura nun territorio de soños. Unha ponte onírica coa realidade pola que fai desfilar paisaxes, historias, lendas, tradicións, máscaras... nun camiñar que á vista do que aquí se amosa ten unha meta clara en forma duns cadros cheos de compoñentes que a partir da luz e a cor xeran un territorio máxico no que o espectador forma parte de toda esa experiencia. Pousseu, tamén invade ese territorio que explora o maxín, aínda que a implicación e máis que co territorio dos soños co da realidade, coa vivencia do cotiá para emerxer afouto como un diario pictórico que define toda unha existencia que enche de vida a pintura de Pousseu.
Xuntos, a carón das súas linguaxes pictóricas, compoñen un escenario da felicidade, a proba de como a pintura ben feita é quen de provocar no espectador unha complicidade que lle leva a gozar da pintura e a facela tamén parte súa. Os diferentes espazos nos que se artella a mostra, dende un primeiro ámbito común, no que as obras de ambos dialogan de xeito directo pasando por outros máis centrados en cadansúa obra, permiten ver as confluencias e tamén as diverxencias que se atopan entre a pintura dos nosos protagonistas. Os diálogos son voces distintas, pinceladas diferentes, que se reúnen para articular unha conversa, ás veces máis dacordo, outras menos, pero sempre defendendo a realidade dunha disciplina artística tantas veces ameazada por unha presunta modernidade á que se acollen as novas xeracións de creadores, abofé cheos de medo ante o que supón o baleiro do lenzo en branco. Falcón e Pousseu venceron ese medo hai moitos anos, pero aínda hoxe cada cadro convértese nun desafío, nunha loita contra esa superficie, pero tamén contra eles mesmos.
Especialmente singular é o diálogo que se mantén nesa zona común, na que Pousseu é quen de xerar todo un bosque, un espazo no que as árbores convértense en personaxes, en seres animados que conversan entre elas e ata se aman. Unha paisaxe que, sendo natural, tamén é humana, e que envolve todo ese outro universo proposto por Falcón. Un universo de cidades axitadas pola oleaxe, de vilas señoriais en cuxas rúas e prazas móvense as lendas, de corredoiras polas que a Santa Compaña convive cunha romería. Escenarios de vida que responden a unha identidade propia, como é a que emerxe do noso territorio, pero tamén espazos para os soños, para mergullarse nunha chea de visións que se funden no cadro a través de toda unha lección no manexo da cor, da súa sincronización, así como da luz.
As árbores de Pousseu, as historias de Falcón, son o paso obrigado a un mundo no que ambos despregan a súa capacidade para a pintura, para sensibilizarnos a través do seu traballo e como a pintura pode alentar os nosos sentimientos. As músicas, a sensualidade, a amizade, os recunchos, os traballos artesáns... son ingredientes dos cadros de Pousseu, e compiten coa mirada longa das paisaxes de Falcón, as súas aldeas perdidas, as cidades somerxidas no mar, a romería de San Benitiño de Lérez e, como non, co seu entroido, marca da casa, que definiu un tempo da súa pintura e que aínda hoxe asombra pola súa captación do que hai detrás das máscaras, e que xa preocupou a tantos ao longo da historia da pintura.

Achegarse ao Pazo da Cultura é inserirse nun diálogo, nunha conversa de dous amigos que plantexan un faladoiro público invitándonos á oportunidade de ‘escoitar’ como pintan dous grandes creadores da nosa cidade. ‘Na beira do río. Diálogos na pintura’ é pintura nun outono que sempre invita ao refuxio e a contemplar a beleza da imaxinación. 


Publicado no Diario de Pontevedra 2/10/2017
Fotografía. Javier Cervera-Mercadillo

Ningún comentario:

Publicar un comentario