martes, 26 de abril de 2016

Vaites, vaites! Chegarei tarde!

A madrileña editorial Lata de sal propón, dentro da súa colección Vintage, unha edición de pequeno formato do clásico ‘Alicia no país das marabillas’, traducido ao galego. Unha xoia que nos traslada a ese soño cheo de imaxinación proposto por Lewis Carroll para goce duns lectores que non deixan de medrar



POUCOS relatos máis fascinantes para o lector como ‘Alicia no país das marabillas’. Unha desas narracións que se quedan pegadas a alma lectora de cada un dos que se enfrontan por primeira vez a ese texto. O soño desa Alicia é o soño de moitos dos que gustan da lectura, daqueles que soñan con outros mundos abraiantes, con vivir aventuras fascinantes, con atoparse con personaxes inesquecíbeis e todo iso mantendo unha forte compoñente de inxenuidade.
Un nunca se cansa de ler as andanzas desa rapaza e así cada nova edición ou adaptación que se publica do texto escrito por Lewis Carroll é unha boa nova e unha beizón para os lectores. Máis aínda cando ese material, e este é un dos máis acaídos para este tipo de edicións, tanto no referido ao relato como ás súas ilustracións, amósanse en soportes novedosos e moi atraíntes, que non fan máis que afondar nesa situación de admiración do ideado polo escritor e polas ilustracións, tamén xa míticas, feitas por John Tenniel, e que aquí amósanse coloreadas, compoñendo un dos imaxinarios sobre o escrito máis suxerentes da historia da literatura.
Esta nova edición chega da man dun deses milagres que o mundo das editoriais nos achegou nos últimos tempos, nos que pese ao laios sobre a situación do sector, xurdiron diferentes editoriais que plantexaron camiños novedosos e que procuraban o seu oco nun eido tan complexo. Lata de sal é unha editorial madrileña que cuida ata o extremo os seus produtos, e para iso non hai máis que ver esta edición que semella ter mordido un anaquiño desas setas que tomaba Alicia para mudar o seu tamaño, xa que mide 9,5x12,2 centímetros, cunhas preciosas tapas vermellas, como o vestido da propia Alicia, e que nesta edición recupera ese deseño único de John Tenniel co ese vestido vermello. Un libro non máis grande que a palma da man, unha xoia que gardar e tamén que acariñar, porque este libro é un deses libros aos que gusta pasarlles a man por riba e gozar tanto do seu interior como do propio obxecto en que se converte este exemplar.
Nas páxinas recupérase a primeira edición orixinal a cor, feita a prezo de bolsillo en 1907, artellando así un percorrido polos espazos e os encontros máis senlleiros da imaxinación de Lewis Carroll. Non falla nin o descenso á toba, nin o mar de bágoas, nin a casa dese coello branco que sempre chega tarde, nin o té co sombreireiro e  a lebre, nin o gato Cheshire, nin a eiruga azul fumando nunha pipa ou a raíña corta cabezas. Todo iso está dentro dese pequeniño soño de tamaño, pero fondo, moi fondo nas súas pretensións, capaces de levarnos outra vez a ese mundo de ilusións.
E se é moi de alabar este tipo de edicións tamén o é a aposta por facelo en diferentes linguas: castelán, catalán e galego. Así é como as dúas coleccións da editorial, unha delas adicada a libros vencellados con gatos, (a quen lle gusten estes animais gozarán cada un deles pola diversidade con que se pode afrontar esta literatura), e outra liña é a da publicación de libros clásicos readaptados a formatos moi suxerentes e diferentes entre si.
Un deses clásicos é este ‘Alicia no país das marabillas’, non se resistan e volten a caer por esa toba para entrar nun dos relatos máis engaiolantes da literatura, apoiense nesas imáxenes e solten a súa imaxinación para acompañar a esa rapaza que é un pouco de cada un de nós, xa que ese tipo de narracións son as que nos acubillaron dende pequenos e ás que nunca deberíamos renunciar. Lata de Sal con esta achega deixa nas nosas mans un anaquiño da nosa infancia, pero tamén unha xoia coa que gozar e continuar marabillándonos cunha obra que é quen de reiventarse edición tras edición. 





Publicado no suplemento cultural Táboa Redonda. Diario de Pontevedra e El Progreso de Lugo. 17/04/2016

Ningún comentario:

Publicar un comentario