Alma espida de poeta

POUCOS libros nos últimos tempos fixéronme tremer as pernas do xeito como o acadou ‘Os ángulos da brasa’ de Manuel Álvarez Torneiro. E é que poucas lecturas poden axitar máis a alma que a poesía. A súa máxica percepción da realidade e a súa posterior devolución ao lector a través da alma espida do poeta, permite achegarse como poucas artes a esa fenda que tantas veces xenera a realidade entre ela mesma e nós. Un xeito de espirse que no caso de Manuel Álvarez Torneiro afástase de especulacións, de amizades interesadas con críticas e ata cos lectores, agromando así unha poesía chea de referencias, de ligazóns cun pasado cultural imprescindible para tentar comprender o noso presente. Tendo en conta que falamos dun presente miserable para o ser humano no que abofé que o único xeito de redención, a derradeira táboa á que suxeitarse ante o naufraxio xeral é a da poesía.

Aferrado a ela o poeta vai a beber nas fontes da beleza para convertela en palabra no esqueleto que xuntas sustentan, non so este poemario, senón unha obra á que o que esto escribe chegou tras este milagre morniño de brasas aínda hoxe quentes e reconfortantes, pese ao tempo que pasou tras a súa publicación. E é que coller entre as mans libros como ‘Parábola do incrédulo’ ou ‘Setembro Stradivarius’, ambos dentro da colección Tambo publicados pola Deputación de Pontevedra supón afianzar a cerna da súa poesía. A fonda ligazón desa maridaxe de beleza e palabra que escorrega por cada un dos seus versos beliscando a pel do lector e abríndolle camiños engaiolantes.

Chegados a este punto merece especial atención o mundo da edición. Editar poesía é de tolos, non dubiden que así é. Pero ¡bendita tolemia! Sementar librerías e fogares con esas táboas salvadoras é unha misión tan necesaria como irrepetible neste contexto social e humano, de aí que esta illa de resistencia no que se converte Tambo, agora baixo o selo da Faktoria K de Kalandraka, e outro motivo de orgullo para a nosa cidade e de respaldo para a atinada (á vista está) dirección do tamén escritor Luis Rei, ao conformar paseniño unha colección xa imprescindible nas nosas letras (e non se perdan a recente edición do poemario de Xavier Seoane ‘Espiral de sombras’ que se move neste mesmo nivel).

O Premio Nacional de Poesía, concedido por primeira vez a unha obra en galego, convértese deste xeito no fito cultural do ano en Galicia. Unha Galicia que non adoita amosar ledicias como esta pese a calidade dos seus creadores, tantas veces faltos dos respaldos necesarios, aínda que todo muda cando as brasas palpitan coa singular forza que é quen de acadar Manuel Álvarez Torneiro para acariñar as nosas almas a partir da súa propia alma espida. A alma dun poeta.

Publicado en Diario de Pontevedra 9/10/2013

Fotografía: Presentación do libro 'Os ángulos da brasa' en Pontevedra