O libro de Inma

[Ramonismo 15] 

‘O libro da filla’ de Inma López Silva convértese nunha certeira disección da nosa sociedade dende o ollar feminino

NON DUBIDA Inma López Silva en inserir a súa última novela ‘O libro da filla’ no carreiro da vida. Unha aposta firme por tratar de radiografar o que está a acontecer neste tremor cotiá ao que estamos sometidos. E se falamos de sometimentos é a muller a que se atopa baixo unha maior presión na nosa sociedade, dende eidos como o profesional, o familiar ou as súas relacións persoais. Nesa físgoa que cada día se abre ante cada muller é onde atina a autora a situar este libro, unha historia baseada no labor dunha xornalista que tenta comprobar a culpabilidade dun home que se atopa na cádea pola agresión sexual á súa filla. Porén, esa situación, ao paso das páxinas, revélase como unha sorte de engano ao estilo dos macguffins de Alfred Hitchcock no seus filmes. Artificios que nos distraían do que realmente era importante na narración. Inma López Silva sérvese desa trama para poñer o foco no que realmente interesa ao longo deste texto como son os diferentes papeis que as protagonistas femininas do relato desenvolven nas súas vidas. Nais, fillas, parellas, traballadoras, xefas, mulleres de éxito, vítimas... un caudal feminino que permítelle a Inma López Silva rastrexar os lugares nos que esta sociedade eivada sitúa permanentemente á muller e cómo esas situacións condicionan o seu día a día.

Non é casual a cita ao mestre do suspense, porque ‘O libro da filla’, editado ao mesmo tempo en galego por Galaxia e en castelán por Lumen, envólvese de xeito acaído para a súa lectura baixo a apariencia dun thriller que toca moitos paos da sociedade. O mundo da política, o social, o familiar, o sentimental ou o laboral só por citar algúns dos afluentes que van facendo medrar o amplo caudal desta narración na que a autora aposta, dun xeito audaz e complexo dentro do seu oficio, por unha multiplicidade de puntos de vista sobre un mesmo acontecemento o que posibilita ao lector na observación da realidade tal e como é, diversa e sempre en función daquel que se enfronte a ela.

Cada vez máis Inma López Silva é unha referencia na nosa cultura da que participa dende diferentes campos. Novelista, ensaísta, crítica teatral ou articulista de prensa os premios e recoñecementos comezan xa a encher os andeis do seu fogar. Tras todos eles non só o compromiso co feito cultural, senón tamén coa propia sociedade e moitas das súas fallas na consecución do que debería ser o seu fin máximo, como é o da igualdade entre os seus membros. Neste libro o xornalismo está moi presente, sabe ben do que fala Inma López Silva ao desenvolver as peripecias da principal protagonista, a xornalista Helena Sánchez. A mesma Inma López Silva foi a gañadora do último premio de xornalismo Francisco Fernández del Riego, entregado en Pontevedra, e do que todavía resoan entre as fermosas paredes do Café Moderno as palabras do discurso dunha muller, dunha muller que escribe en galego, que o fai dende a heterodoxia e levando a nosa mirada ata onde o silencio adoita enchelo todo, para, como ela afirmou: «(...) colocar na palabra, na posibilidade de dicir, a arma de destrución másiva máis poderosa, a que destrúe totalitarismos e censuras e constrúe a liberdade». Esta posibilidade de dicir e as súas derivadas son as que lle dan sentido ao que se conta neste poderoso libro, o libro de Inma.

Publicado na Revista. Diario de Pontevedra 29/02/2020

Fotografía: Inma López Silva nunha recente visita a Pontevedra (David Freire)